Dzisiejszym tematem naszych rozważań stomatologicznych będzie rogowacenie nabłonka powierzchownego. Jest to zjawisko niekoniecznie typowo związane z jamą ustną Dlatego stanowi dla nas szczególne wyzwanie. Włąsciwie rogowacenie dotyczy dziąsła, podniebienia oraz języka. Pod względem patomorfologii jest to spłaszczenie szczytowych warstw nabłonka, związana z tym utrata jąder komórkowych. Skąd bierze się biały, jasny kolor tej zmiany? Otóż, warstwa rogowa, która formuje się tylko w patologicznych stanach pochłania wodę, stąd właśnie jej zabarwienie jasne lub białe. Tak można zatem zdefiniować rogowacenie ortotopowe, na zdjęciu niżej możecie zobaczyć przykłąd rogowacenia błony śluzowej:
Przykład rogowacenia błony śluzowej
Kliniczy podział tego stanu chorobowego jest następujący:
- hyperkeratoza – czyli nadmierne rogowacenie (ortotopowe)
- prawidłowe rogowacenie heterotopowe w miejscach gdzie normalnie nie dochodzi do rogowacenia
- nieprawidłowe rogowacenie
- rak inwazyjny in situ (rak w początkowej fazie)
Leukoplakia lokalizuje się najczęściej w orębie dziąseł.
Dentysta 